اوج اقتدار کامران در مسابقات جهانی ۲۰۲۱ و ۲۰۲۲ رویارویی او با “جی دن کاکس” کشتی گیر آمریکایی بوده که قبلا چند باری برابر رقبای ایرانی خود به برتری رسیده بود، اما قاسمپور با ورودش در دو سال پیاپی طوری کاکس را مغلوب کرد که حتی خود این کشتی گیر آمریکایی هم به تمجید از نحوه کشتی کامران پرداخت.
کامران قاسمپور که تا چند روز دیگر به عنوان یکی از ستاره های تیم ملی راهی مسابقات جام جهانی در آمریکاست، بعد از قهرمانی های اخیر خود وعده های زیادی از جمله استخدام در آموزش و پرورش شنیده، اما هنوز اکثر آن ها عملی نشده است.
در آستانه سفر تیم ملی کشتی آزاد به آمریکا دقایقی با کامران قاسمپور همکلام شدیم؛ کشتی گیری که مثل خیلی دیگر از قهرمانان غیرفوتبالی از پاداش هایی که به فوتبالیست ها در جریان جام جهانی اهدا شده، شوکه است. کامران هم البته مثل محمدرضا گرایی می گوید مخالف اهدای پاداش به فوتبالیست ها نیست و می گوید باید به کشتی به عنوان ورزش اول کشور توجه خیلی بیشتری شود.
ما قهرمان جام جهانی هم شویم، حواله خودرو نمی گیریم!
واقعیت این است که ورزشکاران هر رشته به اندازه خودشان زحمت می کشند؛ حالا چه در فوتبال و چه بقیه رشته ها. ملی پوشان و قهرمانان ورزش ایران در هر رشته برای من قابل احترام هستند و هر پاداش یا دستمزدی هم که می گیرند، گوارای وجودشان. مشکل ما این است که مسئولین نگاه یکسانی به ورزشکاران ندارند. انگار ما فرزند ناخوانده این ورزش هستیم. اگر تیم ملی فوتبال در جام جهانی بوده، ما هم چند روز دیگر باید در خاک آمریکا در جام جهانی شرکت کنیم. اما همان مسئولانی که به فوتبالیست ها حواله خودرو داده اند، اگر کشتی گیران در جام جهانی قهرمان هم شوند، چنین پاداشی به آن ها می دهند؟
۱۵۰ میلیون دردی از قهرمان جهان دوا می کند؟
واقعا خنده دار است که من دو سال است قهرمان جهان می شوم و برمی گردم، اما همان پاداشی که خود وزارت ورزش هم تصویب کرده را نمی دهند. اگر هم بدهند، به نظرتان ۱۵۰ میلیون تومان دردی از ما دوا می کند؟ به فوتبال پاداش های میلیاردی می دهند، اما به کشتی که می رسند، می گویند بودجه نداریم. چطور بودجه در زمان قهرمانی های کشتی محدود می شود؟ در حین جام جهانی به فوتبالیست ها پاداش دادند، اما دو سال از قهرمانی ما می گذرد و هنوز از پاداش خبری نیست.
ما هم راهی جام جهانی هستیم، اما کسی حواسش نیست
کمی هم مسئولان باید انصاف داشته باشند. اگر پاداش و بودجه هست، باید برای همه باشد. اینکه فقط یک رشته دیده شود و بقیه نادیده گرفته شوند، فقط دلسردی به بار می آورد. کشتی در ۷۰ سال اخیر پرچمدار ورزش ایران بوده و همواره در مسابقات جهانی و المپیک بهترین نتایج و مدال ها را کسب کرده است. جالب است که همه مسئولان به قطر سفر کردند تا کنار تیم ملی باشند، اما ما چند روز دیگر به جام جهانی می رویم و هیچ کس به خودش زحمت نداده که تا خانه کشتی بیاید. حداقل بیایند و از ما بپرسند که مشکلی ندارید. این را هم از ما دریغ می کنند و این انصاف نیست.
ما فرزند ناخوانده این ورزش هستیم
تبعیضی که دولت بین ورزشکاران و قهرمانان قائل می شود، خیلی ها را ناراحت کرده و حرف هایی که من می زنم، فقط صحبت من نیست و خیلی از قهرمانان از دیروز با من تماس گرفتند و ابراز ناراحتی کردند. ما هم عرق می ریزیم و زحمت می کشیم، اما مثل فرزنده ناخوانده با ما برخورد می کنند.
از پاداش گرفتن فوتبالیست ها ناراحت نیستم
اگر همه برزیل را به فوتبالش می شناسند، در ایران هم کشتی ورزش اول است. در المپیک کشتی بیشترین مدال را برای ایران کسب کرده و در دنیا همه ایران را با کشتی و قهرمانانش می شناسند. بازهم می گویم من از پاداش گرفتن فوتبالیست ها ناراحت نیستم و اتفاقا می گویم باید به آن ها هم رسیدگی شود. بحث من عدالتی است که باید در ورزش ایران برقرار شود تا من و امثال من به جای دلسرد شدن، به فکر افتخارآفرینی برای کشورمان باشیم.
پدر بین دو فرزندش فرق نمی گذارد
فرض کنید پدر یک خانواده بین دو فرزند خود فرق بگذارد و به یکی پول تو جیبی بدهد و به دیگری ندهد. این قطعا باعث ناراحتی و دلسردی خواهد شد. ماجرای ما هم همین است. وزارت ورزش به عنوان پدر این خانواده و بالاتر از آن دولت، باید عدالت را بین قهرمانان این کشور رعایت کنند. همیشه می بینیم که مسئولان پز مدال های جهانی و المپیک کشتی را می دهند، پس چرا نباید به این رشته توجه شود
این جوایز چاله ای را پر نمی کند
در پایان این را هم بگویم که پاداش ۱۵۰ میلیونی در شان قهرمان جهان نیست. شما در نظر بگیرید این جایزه با تورمی که به وجود آمده، بعد از چند سال پرداخت می شود و هیچ چاله ای را پر نخواهد کرد. چطور می توانند به فوتبال پاداش نقدی در رختکن بدهند، اما برای پرداخت پاداش کشتی امروز و فردا می کنند؟
انتهای پیام/
