به گزارش عصر تحلیل، میدان مرکزی مکزیکوسیتی که در میان اهالی به نام «زوکالو» (Zócalo) شناخته می‌شود، به معنی «پایه» است. در قرن نوزدهم، پس از ناکامی پروژه ساخت یک یادمان بزرگ برای استقلال، تنها پایه تندیسی از آن باقی ماند و این نام‌گذاری را به‌دنبال داشت. میدان زوکالو، با ابعاد ۲۲۰ متر از شمال به جنوب و ۲۴۰ متر از شرق به غرب، یکی از بزرگ‌ترین میدان‌های شهری جهان محسوب می‌شود.
مرکز تشریفاتی تمدن آزتک، به نام «تئوکالی» (Teocalli)، درست در شمال شرقی میدان زوکالو قرار داشت. در دهه ۱۵۲۰، «کورتس» (Cortés) این میدان را با استفاده از سنگ‌های استخراج‌شده از ویرانه‌های این مجموعه سنگفرش کرد. در قرن هجدهم، زوکالو به هزارتویی از غرفه‌های بازار تبدیل شده بود، اما در نهایت ژنرال «سانتا آنا» (Santa Anna) همه آن‌ها را برچید. یادمان ناتمامی که قبلاً به آن اشاره کردیم، توسط همین ژنرال در میدان قرار داده شد.
امروزه زوکالو به‌عنوان مرکز قدرت‌های کشور مکزیک شناخته می‌شود. در ضلع شرقی این میدان، کاخ ریاست جمهوری قرار دارد و در ضلع شمالی، کلیسای جامع متروپولیتانا دیده می‌شود. در ضلع جنوبی نیز تعدادی از ادارات دولتی مکزیکوسیتی به چشم می‌خورند. در گذرگاه طاقی ضلع غربی، که به «دروازه بازرگانان» (Portal de Mercaderes) معروف است، مغازه‌های جواهرفروشی و هتل‌های مجلل قرار دارند.
هنگام نزدیک شدن به زوکالو، ممکن است صدای طبل را از دور بشنوید و شاهد رقص آئینی دسته‌ای رقصنده آزتک باشید که روبه‌روی کلیسای جامع در حال اجرا هستند. آن‌ها معمولاً لباسی از پوست مار و تاج‌های پر تزئین به سر دارند و پابندهایی از صدف به دور قوزکشان بسته‌اند. در طی این رقص آئینی، افراد به صورت دایره‌ای حرکت کرده و نوایی را زمزمه می‌کنند.
این رقص‌های آئینی روزانه در میدان اجرا می‌شوند و هدف آن‌ها زنده نگه داشتن مراسم باستانی مکزیکی‌ها است که در زمان برداشت محصول برگزار می‌شد. تماشای این اجرای نمایشی می‌تواند شما را با فرهنگ بومی این منطقه آشنا کند.
معمولاً از زوکالو به عنوان محلی برای اعتراضات مردمی، کنسرت، پاتیناژ یا شطرنج انسانی استفاده می‌کنند. پرچم بزرگ مکزیک که در مرکز میدان قرار دارد، ساعت ۸ صبح طی تشریفاتی توسط سربازان ارتش مکزیک برافراشته شده و در ساعت ۶ عصر پایین کشیده می‌شود.
انتهای پیام/
