به گزارش عصر تحلیل، شهید سپهبد علی صیاد شیرازی، روز شنبه ۲۱ فروردین ۱۳۷۸ در حالی که به قصد عزیمت به محل کار خود از منزل خارج شده بود مورد سوء قصد یکی از اعضای گروهک تروریستی منافقین قرار گرفت. مهاجم ناشناس در پوشش لباس رفتگر، به محض خروج امیر صیاد شیرازی از منزل و در حال سوار شدن به اتومبیل خود به وی نزدیک شد امیر صیاد شیرازی وقتی متوجه آن مرد رفتگر نما شد منتظر ماند تا خواسته اش را بیان کند. مرد مهاجم پاکت نامه ای را به دست امیر داد تا آن را بخواند. وی در حال باز کردن پاکت نامه بود که در همان لحظه مرد مهاجم با سلاح خودکاری که در میان لباسش پنهان کرده بود. امیر صیاد شیرازی را هدف چندین گلوله از ناحیه سر و سینه و شکم قرار داد و به شدت مجروح شد. اهالی محل که از این حادثه مطلع شده بودند بلافاصله او را به بیمارستان انتقال دادند، امّا متأسفانه بر اثر شدت جراحات وارده، تلاش پزشکان برای نجات او بی نتیجه ماند و امیر سرافراز ارتش اسلام پس از عمری مجاهدت در راه خدا به فیض عظیم شهادت نایل آمد.
دلایل منافقین برای ترور سپهبد صیاد شیرازی در اطلاعیه های نظامی خود حول سه محور جمع بندی شده است؛ یکی از این دلایل، نقش این شهید بزرگ در دفاع از تمامیت ارضی ایران در جنگ با عراق، نقش وی در مهار و کنترل غائله کردستان در بدو انقلاب سال ۵۷ و نقش او در خنثی کردن عملیات موسوم به فروغِ جاویدان که منافقین با پشتوانه ارتش عراق خاک ایران را مورد تعرض نظامی قرار دادند.
ابعاد شخصیتی شهید علی صیاد شیرازی:
۱- تواضع و فروتنی:
یکی از مشخصه های بارز اخلاقی شهید علی صیاد شیرازی این بود که در برابر دوستان بی نهایت متواضع و نرم خو بود به طوری که اصلاً خودش را نمی دید. یعنی در مقابل سرباز، درجه دار، دانشجو، رفتگر و هر کس دیگر در کمال مهربانی و افتادگی برخورد می کرد
امّا در برابر دشمن خدا بی نهایت با صلابت بود، یعنی همان چیزی که قرآن مجید بر آن تأکید می کند.«اشدا علی الکفار رُحماء بینهم»
۲- ساده زیستی:
شهید علی صیاد شیرازی نیز در زندگی خود همچون مولایش امیرالمؤمنین (ع) نه تنها به عنوان پدر و مردِ زندگی، بلکه به عنوان یک دلیر و فرمانده و سردار بزرگ اسلام دارای تشریفات خاصی نبود. مانند دیگران کار می کرد. غذای ساده می خورد. سر یک سفره با امیر و سردار و سرباز غذا می خورد. اگر احیاناً در مسافرت یا بازدید غذای خاصی برای وی تهیه می گردید، ضمن انتقاد تلاش می کرد همه اطرافیان از آن غذا میل کنند. زندگی وی مثل یک کارمند عادی بود و خانواده اش هم بیش از یک حقوق عادی کارمندی توقع بیشتری از وی نداشتند و ساده زیستی را باور کرده بودند زیرا شهید علی صیاد شیرازی به غیر ازحقوق نظامی هیچ منبع درآمد دیگری نداشتند. حتی درباره حقوق مسلم خود مثل مرخصی استحقاقی هم از مقام معظم رهبری کسب تکلیف می کردند. ایشان اگر چه بسیار منظم بودند، ولی پوشاک بسیار ساده می پوشید و سطح زندگی اش خاص و ویژه نبود. وقتی الزاماً از خودروی سواری می بایست استفاده کند، ترتیبی داده بود که برای تأمین نیازمندی های منزل از پیکان سواری شخصی اش استفاده شود و حتی راننده در خارج از وقت اداری با پرداخت حقوق خاصی از جانب ایشان با وی همکاری می کرد.
۳- ولایت پذیری:
ویژگی بارز دیگر شهید علی صیاد شیرازی ارادت قلبی و راستین به مقام ولایت بود. عشق وصف ناپذیر و عجیبی به رهبری و مقام ولایت داشت. همچنین به حفظ ارزش ها اهمیت زیادی می داد وخود را مقید می دانست که فرماندهان جوان و آموزش دیده را به مناطق جنگی و جبهه ها ببرد و در همان مکان درباره چگونگی عملیات ها و جهاد با دشمن و راه های دفاع از میهن را برای آنها توضیح دهد.
وی به تمام معنا پیرو واقعی حضرت امام خمینی (ره) و مقام معظم رهبری بود و در تمام سخنرانی ها و برنامه های کاری خویش بر محور ولایت و رهبری تأکید داشت و خود را سرباز اسلام و ولایت و امام زمان (عج) می دانست و هیچ سخنرانی را بدون دعای فرج و ظهور حضرت مهدی (عج) آغاز و به پایان نمی برد که این حکایت از عمق اعتقاد وجودی اش داشت.
۴- رعایت بیت المال:
شهید علی صیاد شیرازی در مصرف بیت المال دقت نظر کافی داشت. حتی حاضر نبود یک حبه قند بی جهت مصرف شود. همیشه به افراد تحت امر خود دستور می داد که مواظب اموال بیت المال باشند و طوری عمل کنند که حتی الامکان از صدمه و خسارت وارد شدن به اموال جلوگیری شود. هزینه های منزل سازمانی وی از قبیل تعمیرات اغلب توسط خود شهید پرداخت می گردید. ایشان در همه زمینه ها در مصرف بیت المال دقیق و متعهد بود/ در استفاده از خودرو، منزل سازمانی، خوراکی، نوشیدنی و سایر مواردی که مربوط به ارتش و اموال عمومی بود همیشه بر اساس موازین شرعی عمل می کرد و علاوه بر این به دیگران نیز در این موارد تذکر می داد.
ابعاد رفتاری شهید علی صیاد شیرازی در جامعه:
۱- حضور در مجامع اجتماعی:
شهید صیاد شیرازی هر وقت فرصت مناسبی پیش می آمد به اجتماعات مردمی می رفت و مردم را به حضور در صحنه دلگرم می نمود. در تمامی بازدید هایی که از پادگان ها انجام می داد، از سرباز تا سرهنگ از بسیجی تا پاسدار را دلجویی و احوال پرسی می نمود و گاهی اتفاق می افتاد که به شهید صیاد شیرازی راحت تر از مسئولین دیگر در سلسله مراتب پایین تر امکان مراجعه بود و مهم تر این که مردم برای اموری که در حوزه مسئولیت ایشان هم نبود به وی مراجعه می کردند و باور داشتند که او می تواند مشکلات شان را حل نماید.
۲- مراودات مردمی:
شهید علی صیاد شیرازی در رفتار اجتماعی تلاش می کرد که با اقشار محروم جامعه زندگی کند و علاقه اش به نیروهای بسیجی حضور در میان آن ها در بسیاری از نقاط و حتی روستاهای دور افتاده و شهرهای بسیار کوچک حکایت از این خصلت مردمی بودن او داشت البته شجاعت و ایثار و خاکی بودنش باعث می شد که بسیجی ها او را بسیار دوست داشته باشند. او با سربازن و درجه داران و کارمندان به سادگی می جوشید و با آنان حشر و نشر داشت و در کنار سربازان در سر یک سفره غذا می خورد و از همنشینی با زیر دستان و طبقات محروم لذت می برد و در میان آنان مانند خودشان زندگی می کرد.
۳- رفتار متعادل با زیر دستان و کارکنان:
شهید علی صیاد شیرازی هرگز به تندی و خشونت رفتار نمی نمود، بلکه تلاش می کرد آنها را جذب نماید. وی معتقد بود برخورد نیک مدیر با زیر دستان، آنان را به کار دلگرم می نماید و استعدادهایشان را رشد می دهد. ایشان همواره مجموعه کارکنان را محارم خود می دانست و مسائل حساس و قابل توجه را با آنان مطرح می نمود و باور داشت که کارکنان فقط برای لقمه ای نان کار نمی کنند، بلکه آن ها در هدف و آمال و آرزوها خود را سهیم می دانند و مایل هستند ایفای نقش نمایند.
