به گزارش عصر تحلیل، خرداد ماه امسال نیز موشک هاپیرسونیک فتاح با برد ۱۴۰۰ کیلومتر و مجهز به سرجنگی مانور دهنده رونمایی شده بود و حالا موشک فتاح ۲ که نوع جدیدی از موشک‌های بالستیک ایرانی است به میدان آمده. این موشک کلاهک با قابلیت گلایدکنندگی دارد که در اصطلاح HGV نامیده می‌شود.
گلایدر هایپرسونیک یا اچ‌جی‌وی (به انگلیسی: hypersonic glide vehicle) نوعی کلاهک برای موشک هاپیرسونیک فتاح است که می‌تواند با سرعت هایپرسونیک در اتمسفر مانور دهد و سر بخورد.
تنها ۴ کشور جهان از جمله جمهوری اسلامی ایران فناوری این نوع از تسلیحات هایپرسونیک را در اختیار دارند.
این نوع پرتابه تنها در طراحی ظاهری و مسیر پروازی متفاوت با سرجنگی های مانور دهنده است و سرعت آن از ماخ ۵ تا ۲۰ بسته به طراحی و نظر سازنده متفاوت است.
پرتابه های HGV به جای ارتفاع گرفتن همانند شیوه پرتابه های بالستیک، در ارتفاع بسیار کمتری به همراه امکان تغییر مسیر مکرر سمت هدف طی مسیر کرده و در نتیجه رادارهای هشدار زودهنگام پدافند دشمن در شناسایی آنها دچار مشکل می شوند و احتمال غافلگیر کردن مجموعه دفاع موشکی دشمن بسیار بیشتر می شود.
هایپرسونیک چیست؟
به سرعت‌های بیش از سرعت صوت (یک ماخ) سوپرسونیک (فراصوت) و به سرعت‌های بین ۵ ماخ تا ۱۰ ماخ هایپرسونیک (بَرین‌صوت) گفته می‌شود؛ بنا براین تعریف، موشک‌هایی که سرعتی در محدوده هایپرسونیک دارند نیز موشک هایپرسونیک نامیده می‌شوند. سامانه‌های ضدموشکی به دلیل سرعت بسیار بالا، حرکت در لایه‌های رقیق جو و مانور دهی در مسیر، قادر به شناسایی و رهگیری موشک‌های هایپرسونیک نیستند.
انواع هایپرسونیک
موشک‌های هایپر سونیک به دو دسته تقسیم می‌شوند؛ یکی موشک‌های «کروز هایپرسونیک» که در نزدیکی سطح زمین پرواز می‌کنند و فاصله‌شان از سطح زمین بین چند ۱۰ متر تا چند ۱۰۰ متر نوسان می‌کنند؛ این نوع از موشک هایپرسونیک به کمک موتور جت با سرعت بالایش به هدف می‌رسد که به آن امکان می‌دهد با سرعت بسیار بالایی پرواز کند. دسته دیگر موشک‌های هایپرسونیک موشک‌های «گلایدر هایپرسونیک» هستند؛ در این حالت موشک هایپرسونیک به وسیله یک موشک بالستیک تا ارتفاع چند ۱۰ کیلومتری زمین صعود کرده و سپس از آن جدا می‌شوند. در طول مسیر تا هدف، موشک حرکتی گلایدری و خزنده دارد و میان ارتفاع‌ها و جهات متفاوتی نوسان می‌کند تا به نقطه شیرجه نهایی برسد.
کدام کشورها موشک هایپرسونیک دارند؟
روسیه، چین، کره شمالی و ایالات متحده آمریکا ۴ کشوری هستند که خود را پیش از جمهوری اسلامی ایران نیروهای مسلح خود را به موشک هایپرسونیک مسلح کرده‌اند؛ «زیرکن» (با سرعت ۸ ماخ)، «کینژال (خنجر)» (با سرعت ۱۰ ماخ) و «آوانگارد» (با سرعت ۲۷ ماخ) موشک‌های هایپرسونیکی هستند که روسیه هم اکنون در اختیار دارد.
«DF-ZF» گلایدر هایپرسونیکی است که نیروهای مسلح چین در اختیار دارد؛ سرعت این موشک بین ۵ تا ۱۰ ماخ اعلام شده است. «هواسانگ- ۸» نیز موشک هایپرسونیکی است که کره شمالی رسماً به عنوان تسلیحات در اختیار خود اعلام کرده است؛ به گفته مقامات این کشور «هواسونگ-۸» دارای سرعت ۱۰ ماخ است. دی ماه سال ۱۴۰۰ نیز این کشور اعلام کرد که یک موشک هایپرسونیک دیگر را آزمایش کرده است؛ با این حال تا کنون اطلاعاتی از این موشک منتشر نشده است.
ایالات متحده آمریکا به عنوان چهارمین کشوری که بر اساس ادعای خود توانسته به فناوری موشک هایپر سونیک دست یابد، آذر ماه ۱۴۰۱ برای اولین بار موشک هایپرسونیک ((AGM-۱۸۳ ARRW را با موفقیت کامل آزمایش کرد. سرعت هایپرسونیک آمریکایی ۵ ماخ عنوان شده است.
انتهای پیام/
