محیا حمزه | عصر تحلیل: امروزه مانند بسیاری از دیگر عرصه‌ها، زباله نیز اقتصاد و صنعت مخصوص به خود را دارد، دهه‌ها است که دیگر در دنیا کسی به زباله به عنوان دور ریختنی پلید و کثیف نگاه نمی‌کند، بلکه به آن لقب «طلای کثیف» را داده‌اند و بخشی از چرخه اقتصادی کشورها را زباله به خود اختصاص داده است.
شاید عجیب به نظر بیاید اما کشورهای بسیاری در جهان هستند که از دیگر کشورها زباله وارد می‌کنند، به عنوان مثال چین بزرگترین وارد کننده زباله در جهان است و سوئد یکی از کشورهایی است که زباله‌های بلژیک را خریداری کرده و از آن برای تولید انرژی استفاده می کند.
تخمین ارزش هر تن زباله بین ۲۵۰ تا ۳۰۰ دلار است، در کشور ما سالانه ۲۱ میلیون تن زباله تولید می‌شود و این یعنی سالانه ۵ و نیم میلیارد دلار درآمد برای کشور، که البته امروزه درآمد کشور از طلای کثیف بسیار ناچیز است، این در حالی است که آلمان به عنوان یکی از پیشرفته‌ترین کشورها در زمینه بازیافت پسماند سالانه ۷۰ میلیارد دلار از این محل درآمد دارد، در کشور آلمان فرهنگسازی دقیق و منظمی در زمینه تفکیک زباله صورت گرفته است.
سرانه تولید زباله هر نفر در کشور ما بیش از دو برابر میانگین جهانی است اما متأسفانه بیش از نیمی زباله ها در ایران دفن می‌شود و ۲ درصد این دفن زباله به صورت استاندارد و بهداشتی انجام می‌شود این کار ، یعنی قدر طلای کثیف در ایران دانسته نشده است و این درحالی است که امروز کشورهای جهان در حال رقابت در زمینه بازیافت پسماند هستند و همواره این صنعت در حال رشد و توسعه کمی و کیفی است، تا جایی که چین موفق شده از زباله‌های الکترونیکی سالانه ۲۰ تن طلا استخراج کند و ژاپن در تلاش است تا به رقیب چین در این زمینه تبدیل شود، زباله‌های الکترونیکی از خطرناکترین زباله‌ها برای محیط زیست هستند.
در این زمینه گفتگویی با سید آرش امامی دبیر کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی استان اصفهان و رئیس مرکز علمی کاربردی ایران سپهر داشته‌ایم تا به بررسی آخرین وضعیت صنعت طلای کثیف در اصفهان بپردازیم.
سید آرش امامی با اشاره به اهمیت بازیافت مواد بازیافتنی در تولید زباله در کشور، اظهار کرد: تولید زباله در کشورهای توسعه یافته ۳۰۰ گرم در روز برای هر نفر است اما در ایران نزدیک به ۷۹۰ گرم است که نشان می دهد ما بیش از دو برابر کشورهای پیشرفته دنیا تولید زباله داریم.
وی با بیان اینکه ۲۰ درصد زباله های ما را آب تشکیل می دهد، تصریح کرد: این در حالیست که کشورهای پیشرفته میوه را جزو زباله به حساب نمی آورند، نیمی از زباله های ما میوه یا پوست انواع میوه است، باید بدانیم ته مانده های میوه زباله نیست و باید ابتدا نسبت به خشک کردن آن در منازل خود اقدام و سپس آنرا در باغچه های خانه یا روی خاک به عنوان کود استفاده کنیم. یکی دیگر از مشکلات نیز مربوط به بسته بندی مواد غذایی است که لازم است بسیاری از این اقلام خوراکی به صورت فله ای به بازار عرضه شود تا بدین ترتیب بسیاری از بسته بندی ها که تولید زباله دارند حذف شود.
رییس مرکز علمی کاربردی ایران سپهر خشک کردن زباله را یکی از راهکارهای کاهش زباله و تولید شیرآبه ذکر کرد و افزود: ۲۰ درصد حمل زباله در کشور به دلیل خشک نکردن زباله، حمل آب یا همان شیرآبه است که باعث می شود هزینه بسیاری برای حمل آب پرداخت شود آن هم آبی که بسیار آلوده است.
وی با بیان اینکه تفکیک زباله ارتباطی به خانواده ها ندارد، ادامه داد: لازم است شرکت های بازیافتی محلی برای دریافت زباله تهیه کنند، ۷۰ ایستگاه دریافت پسماند خشک در اصفهان وجود دارد که باید جعبه های مختلف برای انواع پسماند خشک اعم از شیشه، پلاستیک، الکترونیکی، پارچه، شیشه های رنگی و … داشته باشند، در بسیاری از موارد فرهنگ تفکیک زباله هم وجود دارد اما خروجی زباله از سوی سازمان پسماند تعریف نشده است تا مردم از مبداء بتوانند نسبت به تفکیک زباله اقدام کنند.
امامی گفت: در کشورهای توسعه یافته بین ۵۰ تا ۷۰ درصد زباله بازیافت می شود که سهمی از سرانه ملی و درآمد آنها محسوب می شود، در حالیکه این رقم در ایران ۲۰ درصد است، اصفهان روزانه نزدیک به ۱۰۰۰ تن زباله از سطح شهر جمع آوری می کند که ۶۰۰ تن از این زباله ها تبدیل به کود کمپوست شده و نزدیک به ۴۰۰ تن دفن می شود که رقم بسیار زیادی است، از این ۴۰۰ تن نزدیک به ۶۵ تن آن پارچه است که قیمت بسیار بالایی هم دارد و ما آن را خاک می کنیم.
وی با بیان اینکه روزانه حدودأ بیش از ۱ میلیون تن پارچه در کشور دفن می شود، افزود: سالانه بین ۴۰۰ تا ۵۰۰ میلون تن پارچه در کشور دفن می شود که معادل کل تولید نخ در کارخانجات ریسندگی کشوراست و علاوه بر اینکه رقم بسیار بالایی است، فاجعه آمیز و ثروتی است که ما در کشور به دست خودمان آنرا دفن می کنیم.
دبیر کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی استان اصفهان ادامه داد: در کشورهای پیشرفته دنیا حدود ۷۰ تا ۸۰ درصد ضایعات پارچه به صورت مجدد تبدیل به الیاف و پارچه می شود که بسیاری از آنها برندهای معروفی نیز در دنیا هستند، آن قسمت از پارچه نیز که دیگر نمی توان کاری برای آن کرد در دستگاه هایی به مواد سوختنی مانند گازوئیل، کربنی و … تبدیل می شوند.
وی اضافه کرد: امکانات خوبی مانند زمین و برق رایگان، در سازمان پسماند شهرداری اصفهان برای سرمایه گذار به منظور بازیافت پارچه تدارک دیده شده است، بازیافت پارچه چندان هم دستگاه های پیشرفته لازم ندارد اما تاکنون کسی در ایران اقدام به این کار نکرده است، با این وجود سرمایه گذارهایی در اصفهان آمده اند تا این کار را انجام دهند. یک رویداد شتابی نیز با حمایت اتاق بازرگانی طراحی شده تا در این رویداد از همه اندیشمندان و صاحب نظران دعوت شود اندیشه های بکر خود را برای استفاده بهینه و بازیافت مجدد پارچه در اختیار قرار دهند. اطلاعات این رویداد شتاب به اطلاع همگان می رسد .
این استاد دانشگاه با بیان اینکه ۵۵ درصد از برنده های رویدادهای ایده شو در دنیا غیرمتخصص ها هستند و سپس سرمایه گذار این ایده ها را تجاری سازی می کند، تاکید کرد: مجوز رویداد پارچه های بازیافتی نیز گرفته شده و در کشور برای اولین بار قرار است در اصفهان برگزار شود.
وی خاطرنشان کرد: محل جداکردن پارچه هم اکنون وجود ندارد، می توان در ایستگاه های بازیافت نسبت به جداسازی پارچه ها نیز اقدام و در قبال آن مشوق هایی نیز برای مردم در نظر گرفت تا مردم نسبت به این کار تشویق شوند. پارچه های بازیافتی یا دور ریختنی توسط خانواده ها با تغییر فصول بیشتر تولید می شوند و شهرداری می تواند از محل دریافت این پارچه ها توسط مردم به طور مثال به آنها پارچه های پنبه ای تنظیف بدهد.
امامی افزود: تولید ۷۵۰ گرم زباله توسط مردم کشورمان به این معنا نیست که مردم ما بیش از کشورهای اروپایی می خورند بلکه به این معناست که ما بیشتر زباله تولید می کنیم و فرهنگ خشک سازی زباله در کشور وجود ندارد.
رییس دانشگاه ایران سپهر با بیان اینکه تجزیه پلاستیک چند صد سال به طول می انجامد، گفت: بشر تاکنون نتوانسته اقدام خاصی برای نابودسازی پلاستیک کند، وجود ۴۴ درصد پلاستیک در بدن ماهی های دریای خزر نشان می دهد که با چه فاجعه زیست محیطی روبرو هستیم و ما این پلاستیک را با خورد ماهی درون بدن خود می کنیم که بسیار برای سلامتی انسان خطرآفرین و عامل بسیاری از بیماری ها است.
دبیر کمیسیون صنایع اتاق بازرگانی استان اصفهان تصریح کرد: پلاستیک تولید می شود و برای کمتر مصرف کردن آن هم کار زیادی نمی توان انجام داد اما باید کاری کنیم که این پلاستیک ها در طبیعت پراکنده نشود، زباله های پلاستیکی به هیچ عنوان نباید در سطل های زباله انداخته شود بلکه لازم است این زباله ها را یکجا در ظروفی جمع کنیم و سپس نسبت به تحویل آنها به بازیافت اقدام کنیم تا این پلاستیک ها در طبیعت رها و پراکنده نشوند. شهرداری ها نیز باید بطری هایی مخصوص زباله های پلاستیکی در اختیار خانواده ها قرار دهد تا دیگر شاهد پلاستیک در زباله های منازل و سپس رها شدن آنها در طبیعت نباشیم.
انتهای پیام/
